Радован Павловски - Втора стража

Во април те испуштаат моите раце
Те преземаат како успиено дете,
мудрец и воин – рацете на Природата.
Тука околу нас се сите
часовници на времињата. Работат.
Пролетта работи во цутовите
Не го разбирам гласот на кукавицата
Ластовиците летаат високо
а јас син ти во ова врткалиште
на елементите во наезда, но така спокојно,
ги распоредувам силите мои – твои сили
во една голема песна за целиот свет
да бидат,
и во овој наш дом в планина
место да има за песната. Твојата невиност
и грижа на родител вчера на пладне
печат му удри на сонцето
Ги затегна и покрена планините
како бродови.