Петре М. Андреевски - Откако те нема

Најубава несреќо што ми влегла в куќи,

жено опљачкана од моето телесно

наследство,

кажи што ќе работиш и што ќе мислиш 

за мене

кој продолжува да дише со твојата воздишка

откако те нема...

Невенчана невесто што сакаше да имаме 

иста лажица,

како што сакаше мојата болка да биде 

интересна,

о богатство во мојот слух, моја ноќна 

татковино,

поздравуј ме по пролетта што ќе те сретне

под земјата

иако те нема....

Невидлива забаво во затворите за 

доживотна робија,

созвездие на сите движења под водата

и небесата,

железницо што ги поврзуваше годишните

времиња,

моја лично слободо што ме научи да страдам 

а да не лелекам

дека те нема....

Царинарнице што ми ги откри скриените

места од душата,

Горчливо изобилство во мите тажни

пијанства,

чаша водо што ги зближуваш народите

те среќавам по сите градови, но нигде 

не те гледам

оти те нема....

Пароло извикана на сите државни празници,

најубава спроводнице на ветровите 

од мојата глава,

основна мерко за земјата и сите течности,

единствена самогласко за сите изговорени 

зборови,

кај што те нема...

Конецу отпаран од ветрот фатен во

кражба на каранфилот

неизвлекувана рамнотежо во моето одродено 

тело

ти си одиш а јас останувам без никој никаде

оти ти си мртва, а смртта во мене

ти продолжува

откако те нема...

Петре М. Андреевски - „Откако те нема“ и „На гробот на Дениција“

Музика и читање: Златко Ориѓански